Groen/Stad/Zee/Bergen/Natuur, Taiwan heeft het!

Zo na Zuid-Korea achter me gelaten te hebben, na twee nachten feesten, om het even goed af te sluiten. Ging ik met mijn brakke kop het vliegtuig in. Het vliegtuig was nog niet eens opgestegen en ik was al in slaapgevallen. Werd vervolgens wakker toen we geland waren. Beetje jammer, want vind vliegen altijd bijzonder, spannend en tof! Maaar, we hebben nog wat vluchten te gaan, dus genoeg tijd. Vervolgens naar de trein, twee uur achter de rug en in het zuiden van Taiwan beland. In de stad: Kaohsiung. Wat ik hier heb uitgevreten? Eerst naar een nachtmarket gegaan. WAT EEN VOEDSEL. Hier maar direct een maiskolf geprobeerd. lekkkkah. Verder, wat uitgeslapen, lekker naar een soort van meer gegaan waar allerlei Taiwaneense beelden omheen stonden. Was wel gek om van tien metrolijnen naar twee metro lijnen te gaan en dan knap om alsnog te verdwalen. Ja het is allemaal mogelijk.

Ze zijn hier erg verlegen om Engels te praten. Blijkbaar hebben ze geleerd om het te schrijven, maar hebben ze niet geleerd om het uit te spreken. Dus eigenlijk weten het ze het half en durven ze het daarom niet aan. Beetje jammer soms, als je wat vraagt en ze roepen direct nee... Geld is echt enorm wennen, wat een vreemde muntjes en vertaal het iedere keer terug naar Koreaanse Won. Gaat helemaal mis soms dus, want het lijkt er totaaal niet op en lijkt ook totaal niet op euro's, want 1 euro is 35 NT dollar. (Taiwaneese Dollar).

Na een bezoek aan het meer ben ik verder gegaan met de bus naar een ander stuk van de stad. Bij de bussen hebben ze hier een bak staan, daar gooi je geld in en dan mag je de bus in. Ik had dus geen idee hoeveel het was dus ik gooi er 30NT in, hij zegt niets dus ik dacht oke prima dan 40, zegt ie nog niets, dus ik dacht oke ik loop door. Blijkbaar was dat prima? Na vreemd verhaal. Hier was een grote markt met alleen maar voedsel, scooters, fietsers, wandelaars. Hier weten ze gelukkig wat links en rechts is, maar dan alsnog vraag ik me steeds af. hoe is het mogelijk dat dit goed gaat, echt... de scooters komen van alle kanten. Ze kijken naar links en gaan vervolgens naar rechts, dan komt er nog een auto doorheen rijden en vervolgens nog even een paar fietsers. Je weet gewoon niet waar je moet kijken. Niet te geloven.

Oke wat een schattige mensen ook hier. Ze zeggen allemaal NI HAO (gedag dus). En dan knikken ze zo schattig. ahhhh. Moet direct denken aan mijn schattige oma's (ja oma jullie zijn schattig). Indonesiërs, daar snap ik in ieder geval niets van. Toen ik bij de markt was ben ik naar het strand gegaan, hier kwam er iemand naar me toe en vervolgens nog 20 die OPEENS allemaal op de foto wilde en allemaal apart ook nog, tien minuten later... Liep ik verder was dit nog een paar keer het geval. Heeel vreemd. Nadat dit ongeveer 30 keeer gebeurd was deze dag, deed ik soms maar net gewoon alsof ik doof was en geen Engels sprak, of zei ik na 1 foto: okee genoeg!

Bij deze markt was tevens een boot die je bracht naar een eiland. Heeeel vet. Moest ik natuurlijk doen, eiland! Hier kon je een berg op en dan had je een prachtig uitzicht. Allerlei gekleurde huisjes, de zee zag je ook en het strand met donkergrijs zand. Heel gaaf! Er zijn echt veel tempeltjes hier, maar totaaaal anders dan in Seoul. Ze staan hier soms gewoon tussen de huizen in, terwijl in Seoul ze heel veel ruimte in gebruik hadden. Hier hebben ze het er maar gewoon tussen gepropt. Hele andere schilderingen, veel goud, veel buddha's en vooral veel draken (want deze halen de geesten weg).

De volgende dag ben ik naar de volgende plaats gegaan. Ik zou eigenlijk naar Taichung gaan, maar zag in een Lonely planet, dat er een mooie berg was in Chaiyi city, duss heb mijn plannen veranderd, een hostel geboekt en de volgende dag naar Chaiyi vertrokken. De trein ging toppp. Ging weer als een schilpad op pad, kwam eeen mannetje langs rennen, waardoor ik bijna op mijn rug lag te spartelen, als echt een schildpad, maar het ging gelukkig goed. De trein heette coastline trein, waarbij ik denk aan de kustlijn, water, mooi enzo, maar heb geen kust gezien. Dus deze wordt niet aangeraden door mij, voor de mensen die naar Taiwan gaan. Ondanks dat moest ik toch naar Chaiyi, dus maakte het niet uit.

In Chaiyi City ben ik op pad gegaan met een kaart, waar niets van klopte. Dus vroeg ik een meid of ze me kon vertellen waar een tempel was een waar ik een goed broodje kon kopen. Ze nam me mee op haar scooter en hebben we een rondje getoerd. Ze wilde haar Engels oefenen en dat kwam voor mij natuurlijk goed uit. (Even voor de mensen die zich zorgen maken: ze had een helm voor me en kon goed rijden). Ja was een risicotje in het leven, maar was zeker heeel tof. Ben met haar wat gaan eten, naar Japanse traditionele huizen gegaan en een tempeltje bekeken. Hele toffe middag!

In de avond heb ik mijn busticket geboekt naar Alishan (berggebied, waar ik een prachtig uitzicht zou hebben, volgens de Lonelyplanet). Daarnaast ben ik ook naar de nachtmarket gegaan. Hier moest ik volgens het meisje van het hostel Turkey Chicken Rice proberen. Dat is helemaal hip hier en snap zeker waarom. het was heeeerlijk, waarom het turkish heet? Omdat er een turkse saus doorheen zit. MMM.... En dat kostte 80 eurocent?!

De volgende dag was het een feestdag, omdat het de langste dag van het jaar was. Dan eten ze een soort van rijstbal. Die moest ik natuuuurlijk proberen.... Heb een beetje een afkeer tegen het woord rijstbal & vooral als het er goed uitziet (door mijn ervaring in Zuid-Korea). Ze zijn namelijk roze en wit en zien er goed uit. Het viel opzich mee! Het lijkt gewoon allemaal zo zoet en dan is het opeens met rijst, dus het is maar wat je verwacht denk ik!

Dinsdag ben ik naar Alishan geweest. Ik twijfelde om te gaan, nou het was het zeker zeker zeker waard, ondanks het met de bus was. Waarom ik twijfelde? Zodra je het station uitliep kamen er ongeveer 10 mensen op je afgestormt met: ALISHAN? ALISHAN? Waardoor ik dacht, nou ze kunnen ook moeilijk mensen trekken. Er waren zeker niet veel mensen, maaar wauwww. Ik had alleen wel moeite met wakker blijven, omdat ik rond 7 uur vertrok, maar Dextro heeft mij er doorheen geholpen. Wat het zeker waard was. We gingen met de bus in allerlei S vormen de berg op, wat een prachtig uitzicht. Je zag zo de wolken liggen tussen de bergen in. Wauw. Aangekomen bij het national park, kreeg ik een kaart in mijn handen gedrukt en ging ik op pad. Het was totaal niet druk, waardoor ik soms wel eens dacht, oke ben ik de enige hier? Of loop ik wel goed? Ik volgde een groep in het begin en daarna ben ik zelf verder gegaan. Waardoor ik opeens ook WILDE APEN tegenkwam. Ik dacht wat hoor ik nou, soort geritsel, zie ik opeens een AAAAP. GE-WEL-DIG. Echt. Wat een dag! (Natuurlijk viel ik op de terugweg wel knock-out in slaap).

Om even het over kosten te hebben, je eet hier voor ongeveer 80 cent, rijst, kip, sla en een heeeerlijke saus. Hoe kunnen ze het ervoor maken? En een koffie ongeveer 2 euro?! En dan niet zo een kleine beker, nee gewoon de lengte als mijn hoofd! Dat is dus groot genoeg.

Ik zal jullie trouwens even jaloers maken... het is hier ongeveer 25 graden en het is WINTER?! mwhaha. heeeeeerlijk. Echt.

Savonds ben ik vertrokken naar Chaitung, de volgende stop. Met alle moeite het hostel gevonden. Bij aankomst, vol muggen..... Ik ben maar direct weer de deur uitgegaan om muggen spulte halen. In de avond wat gaan eten met Miriam, Italiaanse meid die ik had ontmoet in het hostel. Het is niet zo een bijzondere stad. Ik kwam hier dan ook alleen maar voor de Sun Moon Lake. Dit is een meer wat midden in de gebergte is gelegen en is prachhhh-tig. De bushalte vinden was een hele ervaring opzich. Ik had het gevoel dat ik in Zig-zag zat. (program van TV, voor onze oma's). Ik vroeg het aan iemand kreeg een briefje in het Engels onder mijn neus geduwt en daarop stond waar ik heen moest. Vervolgens vroeg ik het weer, kreeg ik weer een briefje onder mijn neus geduwt. Aangezien ze geen Engels kunnen hadden ze het maar zo op gelost, geniaal.

Het was prachtttig weer deze dag. Heeerlijk zonnetje, een deel van de lake per voet gedaan en het laatste deel met de bus, toen was ik wel klaar met het gebergte en het gewandel. Totaal denk ik ongeveer 3 uur gelopen, wat het zeker waard was! Onderweg kwam ik veel mensen tegen. Heb denk ik ongeveer een half uurtje alleen gelopen, wat zeker prima en ontspannen was. Onderweg nog in een kabelbaan gezeten. Ik dacht dat ding stopt op de berg, dan kan ik even van het uitzicht genieten. Hoppp gaat dat ding over de berg heen en stopte weer aan de andere kant. Ik kwam alleen maaar voor het uitzicht, dus ging dezelfde weg weer terug. Ze keken me wel wat raar aan geloof ik, maar de vraag is dan geef je erom? Op de terugweg, wachtend op de bus, ging ik naast wat oude mannetjes zitten die ook zaten te wachten op de bus. Ik kreeg wat Taiwanees voedesel van ze. Een blok, bruin, glibberig en er zaten stukjes vlees ofzo in? Ik wil er niet meer overpraten. Heb het aan Jean gevraagd en die kwam er niet helemaal uit wat erin zit en ik denk ook niet dat ik het wil weten. Ik heb uit beleefdheid een paar happen genomen en toen stiekem verstopt. Vervolgens met de bus naar huis, ik hoef jullie denk ik niet te vertellen wat hier gebeurde.. Zzzzz...

In de avond wat mensen ontmoet bij het hostel, wat spelletjes en drankjes meegedaan en toen de volgende dag vertrokken naar mijn laatste stop: TAIPEI! De vrouw vertelde me drie uur in de trein, 340 Taiwaneense Dollar. Dan denk je wow en dan is dat vervolgens 9 euro. Wat een grap. Oke je wil ook niet weten in wat voor trein ik zat. Een soort metro die drie uur lang op ieder mini miniscule peronnetje stopte. Moet niet gekker worden, maar hij bracht me erheen, dat was voldoende!

Ik had eerst maar eens een uitslaap- en chilldag in gelast. Het regende toch, dus prima. Ik ben een tempeltje wezen bezoeken, wat pasta gegeten en vond het wel prima. Overal kerstbomen hier echt heel gaaf, daarnaast is bijna ieder restaurant, elke serveerster een kerstmuts op. Leukleuk! Het eigenaardige is, je kan hier schuin oversteken op een kruispunt. Alle voetgangers op heel het kruispunt kunnen als een X oversteken tussen 0900 en 2200. Heel handig, als voetganger zijnde. Daarnaast roepen ze om in de metro dat je een mondkapje moet dragen als je verkouden bent. Er lopen hier echt veel mensen met een mondkapje. De lucht is namelijk kalm en je huid wordt er heel vet van.

Ondanks alle kerstmannen en kerstbomen, kennen ze hier alleen eerste kerst en bestaat er geen tweede kerst. De meeste mensen gaan wat doen met vriendinnen en maken er geen groot evenement van. Ik ben op eerste kerst naar de Taiwan 101 gegaan. Dit is een wolkenkrabber van 508 meter hoog, met natuurlijk 101 verdiepingen. Ik kon tot de 89ste met de lift. Dit lift doet er ongeveer 30 seconden over en dan ben je er. Ziek. Niet normaal en wat een uitzicht heb je vervolgens. Mooi! In het midden van het gebouw zag je een schokdemper. Wat een ding zeg. Voor in het geval van aardbevingen, schokken of stormen, zou dit ding het gebouw moeten redden.

Zaterdag ben ik naar Daan park gegaan. Daar moest ik natuurlijk even een kijkje nemen. Wat een drukte overal, het was tien uur in de ochtend. Opa's en oma, van die leeftijd in ieder geval, waren al vroeg op pad en rek en strek oefeningen aan het doen. Ik stak af en toe even mijn duim op, wat ze wel konden waarderen geloof ik. Kinderen aan het spelen in het park, mensen chillen op bankjes en Mari was in shock want die zag opeens een schildpad. Ik denk ze houden me voor de gek, ik dacht serieus een wilde SCHILDPAD?! Dus ben op een steen gaan zitten en ging hem bekijken. Heb ze natuurlijk vaak genoeg gezien in de dierentuin, maar in het wild?! Wat een beest, geniaal. Echt prachtig! Verder waren er veel eekhorens die echt flink dichtbij kwamen en veel kabaal maakten. Veel vogels, zwemende schildpadden en ganzen enzo.

In de avond ben ik met Angela, een meid die ik ken vanuit Seoul naar een nachtmarkt gegaan. Zij woont in Taipei, dus lekker makkelijk! Ik ging op pad met haar en nog twee vriendinnen van haar. Ik heb ongeveer al het lokale voedsel geprobeerd. Het begon met pannekoeken met oester erin. Oke dat was zeker goed te doen. Wat erna kwam wil ik het niet meer overhebben, vervolgens een soort gebakken deegbol met vlees en groente. heeeeerlijk! En als laatste kip. We kozen ook echt de rijen waar de meeste mensen stonden, ze hadden het allemaal van te voren uitgezocht, maar geloof dat iedereen dat had gedaan. Als dessert het ene uiterste (glazuur/zoetheid) tot het andere uiterste (gezond/aardbei) op een stokje. Ik moet zeker weten naar de tandarts als ik terugben, wat een suiker. Hoe verzinnen mensen hett.. Het was in ieder geval een topavondje! Wat een leuke meiden!

Zondag ben ik met Crissy en Chi op pad geweest. Crissy komt uit de filipijnen en Chi uit China. Wat een leuke dag! We gingen op pad naar een hotspring en was van plan om daar even een duikje te nemen, maar dat zat er niet in. Ik zag meer mensen dan water, denk maar niet dat ik me daar tussen ga friemelen. We zijn vervolgens naar een haven gegaan, lekker alle winkeltjes binnengelopen, wat gegeten. Hier kwam ik een vrouw tegen, die Taiwaneese snoepjes verkocht. Wat een leuke vrouw, ondanks ze geen woord Engels sprak. Ze had een bordje erbij in het Taiwanees, 20 NT (Taiwaneese dollar) voor 1 pakje en op het brodje stond ook iets van: deze vrouw is 94 haar (!!). Wauw!

Als laatste naar een regenboogbrug gegaan. Wauww. We kwamen daar was het licht nog uit en toen ging het opeens aan in allerlei kleuren. Wij met zn drieën tegelijk: OOOOOOOO.. dat was het ook zeker!

Vandaag ben ik naar een national park geweest, hartstikke mooi. Tussen de bergen gelegen, waar zich water bevindt. Met de bus van de ene plek naar de andere plek gehopt. Zelfs Nederlanders tegen gekomen! Dat is misschien de vijfde in 4 maanden... Zeker een topdag dus gehad! Gelukkig droog, want de afgelopen twee dagen had het alleen maar geregend. Bij het strand moest Mari natuurlijk weer de perfecte foto hebben, waar er geloven waren van vier meter ongeveer en ziekkk blauw water. Dat ziekkk blauwe water kwam wel erg dichtbij, BAM stond ik dan tot mijn knieën nat.....

Tof om alle verschillende culturen en mensen te ontmoeten, je hopt van de ene plaats naar de andere en ontmoet de ene persoon naar de andere. Wat een ervaring zeg en wat een gaaf land. De eerste dagen dat ik er kwam, dacht ik waar zijn de bergen, maar na de afgelopen dagen neem ik wat terug. Wauw!

Om nog even af te sluiten met wat leuks: ze hebben hier zelfs op het station een speciale plek voor vrouwen. Een groot roze stuk, waar vrouwen snachts kunnen staan als ze zich niet veilig voelen. Wauw. Daarnaast houden ze ook rekening met ouderen/invalide, daar hebben ze speciaal gekleurde stoelen op het perron en in de metro voor. Geniaal.

Nouu... ik zou zeggen, ik ga mijn tas pakken en vertrekken naar Sri Lanka vannach, tot over drie weken!

En ohja, voor de trouwe volgers/reacties, HARTSTIKKE LEUK! Dankje!

Kusjes, Mari! ♥ ♥