Van gebakken varkensneus tot personal assistent

Hiiiiii,

Goed nieuws... de vakken zijn zo goed als rond, het ziet er de komende maanden als volgt uit:

- Marketing in Culture and Tourism
- Theory of Leisure industry
- Principles of marketing
- Strategic management
- Taekwando

Het gaat dus de goede kant op, om alles rond te krijgen! Trouwens... Wat een voedsel is hier te bekennen zich. Nog geen één keer bij dezelfde tent gegeten. (ja tent en ja we gaan alleen maar buiten de deur eten. Dit is namelijk goedkoper dan het zelf maken.) Je betaald gemiddelde denk ik 7 euro om buiten de deur te eten. MMM….

Bij een grill gegeten, boven iedere tafel was een afzuigkap. Je moest zelf dit vlees erop leggen en op tijd eraf halen. Even niet opgelet, zaten we zo te kletsen, dat die mevrouw op mijn vingers tikte dat ik het vlees er moest afhalen. Ging goed dus, er werd toch nog een beetje voor ons gezorgd! En wat een ijs! Een bol zo groot als mijn hoofd ongeveer, met knetters mmmm..

Oké dat was wel weer genoeg over eten! Het was tijd om is een keer uit te gaan. Bleek de zesde beste club van de wereld te zijn. Het viel niet tegen, veel mensen, gezelligheid en wat drankjes. En dan denk je het centrum van Seoul te hebben gezien, tot dat je daar komt. Leek Shanghai wel, ik ben er nog nooit geweest, maar van lezen en films. Leek een hele andere stad.

De volgende dag wilden we, met onze brakke/moeheid naar Nami Island, na drie uur onderweg te zijn geweest en we er bijna waren, hadden we toch maar besloten om terug te gaan. Normaal regent het hier tien minuten tot half uur en dan is het wel weer voorbij, maar nu bleef het maar regenen! Dus die bewaren we voor een andere keer.

De volgende dag lekker uitgeslapen, daar was ik zeker weten aan toe zeg! Mooi paleisje en tuinen bezocht; genaamd: Jongmyo Royal Shire. Dit is een heiligdom en is één van de tien werelderfgoeden op de werelderfgoedlijst van UNESCO in Zuid-Korea. Er was zelf een pad voor de geest, waar we absoluut niet overheen mochten lopen. Ik ging namelijk met een groep mee, waarbij ze het een en ander hebben uitgelegd over de locatie (dus ik verzin dit niet zomaar). Was mooi om te zien!

Hele toffe buurt, veel paleisjes en parken (hardloopopties!) Nog niet begonnen met hardlopen, want daar moet ik denk ik wat meer tijd voor uittrekken dan normaal, in verband met verdwaalacties en de weg terugvinden.

Vervolgens kwam ik een markt tegen (soort markthal en dan tien keer zo oud), ik dacht leuk winkelen! Dat beeld werd wel anders toen ik een gebakken varkensneus zag, ughhh. Dit gaf me hetzelfde gevoel als die rijstbal. Ik zag OVERAL voedsel en OVERAL mensen eten, anders kwam dat er zo weer uit.. Niet normaal. Een vrouw was in een soort van spaghetti (denk/hoop ik) aan het roeren met haar handen. Heb mijn ogen uitgekeken, naast al dat eten zag je namelijk gewoon winkels met trouwjurken, serviesgoed en dekbedden. Lekker zo een dekbedje, heb mijn ogen uitgekeken.

De volgende dag even de koelkast onderhanden genomen, wat een ramp. 2012, 2013, jongens we leven in 2015! We hebben in ieder geval de ruimte nu. Vandaag eerste les: Strategic management gehad, dit is eigenlijk voor mensen die hun bachelor al hebben gehaald, maar onze contactpersoon (Melissa Kim) durfde ons hier wel bij de plaatsen. De eerste les was in ieder geval nog niets bijzonders, hele slimme man, vol verhalen, veelste veel! Hij ging zich ‘even voorstellen’, wat al een half uur duurde, dus laat ik het maar niet over de rest hebben….

Verder sta ik verkeerd ingeschreven op school, met alleen de naam “Timmerman”, waardoor ze denken dat mijn achternaam mijn voornaam is, HOI! Ze snappen sommige dingen echt niet. Yara staat er gewoon in als: Van hamburg, Yara. Vraagt de docent: kan ik je ook “van” noemen? Nou dan kan je me opvegen!

Om nog even af te sluiten met een leuk verhaaltje: We hadden vandaag het vak: Marketing in Culture and Tourism. Deze docent wil geloof ik graag dat alles voor hem wordt gedaan en een leerling doet ook alles voor hem. Zet beamer aan, dimt het licht en dan vraagt hij ook nog even of ze op afspelen wil drukken voor een Youtube filmpje. We keken onze ogen uit, want het is iedere keer dezelfde. (Yari: billenlikker, hij heeft gewoon een personal assistent!) Wij lachen. Het grappige was, we liepen de gang om en deze docent was zijn jas vergeten en Yara liep toevallig achter hem vraagt hij aan haar: “Ja zou jij mijn jas even willen ophalen en meebrengen?” Nou je kon mij bijna opvegen van het lachen, nog een personal assistent erbij, wat een appel die docent…

Liefs vanuit Seoul!

PS (en wie zijn al die stiekeme mensen die mijn blog bekijken en geen lieve reacties plaatsen!)