Liefde / Herfstkleuren / Tempeltjes

De afgelopen dagen was het even afkicken van Wifi! Ik was met Evelisa vrijdag aan het skypen BAM goneee voor de rest van het weekend. We vroegen de vrouw hier WIFI? Zegt ze MAANDAG. Oke en jawel sinds maandag zijn we weer tot leven!

Vrijdag was het weer zover Taekwando! Dit keer met afsluiter voetbal, omdat de meeste stemmen uitgingen naar voetbal. Het was ijs ijs ijs koud. Het is hier opeens van 18 naar 9 graden gegaan, dus het wordt winterjassen tijd. Volgens mij slaan ze de herfst hier over? We verloren helaas dit spel, omdat er: yara’s woorden, een chineese muur volgens het goal stond en we nergens doorheen konden. Een paar keer ben ik er wel doorheen gelopen en uiteindelijk gescoord, anders was het onmogelijk.

In de avond gingen we naar een Karaoke bar, in ieder geval, ik had het als een bar voorgesteld. Ik had het voorgesteld dat iedereen dronken was en iedereen vals zou meebleren. Dat was het dus totaal niet, we huurden een ruimte af voor ongeveer 16 euro met tien mensen, hadden vier microfoons en een TV. Was zeker topp, alexandroo is te fan van one direction, dus die nummers kennen we ondertussen wel! Na een drank spelletje: Baskin Robbins (dat is een ijstent). Dit is een spel waar je kort gezegd op telt naar 31 en als je een fout maakt moet je drinken. Heb zo gelachen om Gin, die van 15 naar 17 wilde. Leukleuk. Daarna wilden Yara, Olli, Alexanderoo en ik nog gaan stappen, dus zijn we naar Hongue gegaan. Top avondje!

Zaterdag shoppe! Halve forever21 leeggekocht niet normaal… korte broeken voor 3,50! Oke we zijn met meer zomer kleren dan winter kleren naar buiten gekomen. Waarvoor we gingen. Het ging helemaal mis. We hebben ook nog even de aller raarste Koreaanse sokken ingeslagen en zijn vervolgens naar huis gegaan. S’avonds, Halloween party! We hadden een kaartje gekocht voor 10 000 (7,50) en dan konden we naar twee clubs. We gingen eerst naar Syndrome. Prima, tot dat we daar kwamen. We zagen het einde van de rij niet eens! Wauw. Zonder te overdrijven echt bijna een kilometer. Kwam er vervolgens een gast naar ons toe, dat we niet in de rij moesten gaan staan want we zouden toch nooit binnen komen. Wat deed ie? Hij ging zelf in de rij staan! Oke heel logisch. Uiteindelijk toch maar besloten om naar een andere club te gaan, want het schoot niet echt op. Daar was totaal geen rij, maar wel een aparte club. Verschillende verhogingen waar je op kon dansen en iedere keer als mensen meerdere flessen bestelden kwam er een sterretjes vuurwerk. Leukleuk.. Uiteindelijk werd het bijna licht en waren we rond een uur of zes thuis.

De volgende dag zijn we met onze brakke kop, soort van uitgeslapen, naar Isadong gegaan. Dit is een wijk van Seol waar veel souvenir winkeltjes zijn. Allerlei Koreaanse winkeltjes. Er was ook een soort shoppingcentrum, hier waren allemaal winkeltjes met handgemaakte producten van tassen tot oorbellen. Geweldig om te zien! De zon scheen en het was genieten. S’avonds zijn we bij een traditioneel restaurant gaan eten, schoenen uit doen en op de grond zitten. Ze slaan hier trouwens mijn maat gewoon over! Ik heb maat 41 en draag nu 42, omdat maat 41 niet bestaat ?! Vreemd. Aan de andere kant komt het goed uit dat ze te groot zijn, want je moet bijna overal je schoenen uitdoen. Waardoor dit heel makkelijk gaat.

Oké ik was over het eten vertellen, we kregen allerlei verschillende bakjes op tafel. Van Kimchi, rijst, krab tot sla en wraps. Heerlijk, zo ongeveer 25 bakjes ook soort vispannekoekjes, mijn favoriet ! Door deze bakjes kreeg je als basis rijst (natuurlijk) en kon je je eigen prakkie samenstellen. Heerlijk!

Maandag zijn we uiteten gegaan naar een Chicken and Beer party. Party kon wel weggelaten worden, want dat hebben we er niet van gemaakt. We zijn gewoon wat gaan drinken met wat buddy’s van de universiteit en internationale studenten. Was gezellig, hebben heerlijke kip met salade gegeten. Een bord net zo groot als het hoofd van Yara en mij bij elkaar, dus gelukkig hadden we meeer dan genoeg samen. Op die salade zaten twee bolletjes ijs?! Iedere keer is er wel iets vreemds, wat je niet verwacht als je eten besteld. Zo ook een tosti met kool bijvoorbeeld. Hoe verzinnen ze het?! Ondanks dat was het heeeerlijk!

Dinsdag dachten we een drankje te gaan doen in het kroegje lopen, zitten ze (internationale studenten) gewoon te chillen voor hun kamers, ooook goed! Alexandrooo ging ons even wijs proberen te maken dat het in italië zoooo koud is dat zijn handen er bijna afvielen. We vroegen vervolgens hoe vaak het heeft gesneeuwd, twee keer in zijn leven?! We keken elkaar aan en dachten nou deze prinses is niets gewend.

De volgende dag ben ik naar Bukchon Hanok Villages. Volledig ingepakt, lees: lange mouwen shirt, dik dik dik vest en een sjaal, op pad gegaan! Uiteindelijk 18 graden en zonnnetje! Bij Bukchon Hanok Villages kreeg ik een soort van dorpsgevoel, allemaal lage, in Koreaanse stijl huisjes. Ja, dan vraag je je af, wat zijn Koreaanse huisjes? Dat is vooral hout/wit/geblokt, hoe tempeltjes er een beetje uitzien en dan in het klein. Bijna geen toeristen waren hier, wat een leven. Wat mensen die er wonen liepen rond, oude vrouwtjes die helemaal gebukt lopen of nog wat in de tuin aan het fixen zijn. Even lekker op mijn gemakje in het zonnetje rondgelopen, door de kleine straatjes. Je kon sommige huisjes ook in, alleen hier mocht je helaas geen foto’s maken, wat wel erg mooi was om te zien! Verder gaven ze ook workshops en stond er om de 10 meter een bordje dat je rekening moest houden met de inwoners. Iedere keer denk ik dat ik Seoul heb gezien een heel end en iedere keerkom ik weer nieuwe dingen tegen. Blijft maar doorgaan. Wauw! En dan denk je dit was de stad en dan kom je weer een heel ander gedeelte van de stad tegen, ongelofelijk dat dit dan allemaal Seoul is. Vervolgens een heeeeerlijke sandwisch gegeten met mijn bakkus in de zon. Wat mensen gekeken, die tegen elkaar aanliepen, die in hun eigen wereld zaten, die in hun telefoon zitten of die met een sprintje nog even een bus of het stoplicht wilde halen.

Vervolgens besloot ik om naar een tempel te gaan. Het was vlakbij volgens mij Seoul boekje, dus dat moest goed komen. Het was zeker dichtbij, maar totaal anders dan verwacht. Op mijn plaatje stond een ‘gewone’ tempel. Dit was niet zomaar een tempel, dit was een tempel aangekleed met allemaal bloemen. Een hele bloementuin erom heen met bijvoorbeeld een koe van bloemen, een Koreaans mannetje van bloemen, maar ook bloemen bogen. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Vervolgens hoorde ik muziek en liep ik in de richting van dit geluid. Ik zag een jongen gitaar spelen op een podium en een andere man een vrouw waren aan het ‘soort van’ trommelen. Ik heb hier ongeveer 20 minuten naar geluisterd en toen begonnen de ‘trommelde’ man en vrouw te zingen. Nouu. WAT EEN GELUID. Echt prachtig, echt prachtig. Ik en denk ik de andere mensen om me heen moesten hun tranen inhouden. Ik heb ongeveer anderhalf uur hier gezeten, genoten en geluisterd. Heeeel ontspannen.

De volgende dag hadden we weer eens een dag vrij! Een vrije dag van de universiteit, dus moest ik grootste paleis (Gyeongbokgung) van Seoul maar eens gaan bekijken waar de Koning verbleef. Ik dacht Selgi is er allang, dus ik haasten haasten, was ze er nog niet. Ik kwam net bij de ticketoffice aan en daar begon een gate ceremonie. Tromgeroffel, wat geschreeuw door een luidspreker en heel veel mensen toekijkend en foto’s maken. Vervolgens kwam Selgi al rennend eraan, ze had niets gemist, want ze is er al zo een drie keer geweest. Mijn persoonlijke gids Selgi vertelde dat het vroeger nog veel groter was dan hoe het nu is, omdat Japan dit heeft ver woest. Selgi is de meid uit de klas met Profff Paul en komt uit Zuid-Korea. Prachtig paleis, met water en prachtige gele/rode/groene bomen/bladeren! Alle bomen hadden ook echt namen, dan hing er een bordje om een boom heen en soms stond er dan gewoon “APPELBOOM” in het Koreaans. Ze hebben echt veel liefde voor de bomen, als een boom bijna in stort, doen ze er alles aan om dit niet te laten gebeuren. Denk aan stokken/touwen om de boom recht overeind te houden. Dat is pas liefde.

Na dit paleisje zijn we naar het blauwe huis gegaan, in dit blauwe huis woont en werkt de president van Seoul. Vervolgens liepen we door naar het “Folk museum”. Binnen in het museum waren alle oude dingen van vroeger te zien. Zoals een oude keuken, hoe ze trouwden vroeger, wat mensen aten, wat mensen voor kleren droegen, wat kinderen voor kleren droegen et cetera. Buiten teruggekomen, hebben ze een klein oud dorpje nagebouwd, met hoe een kapper er vroeger uit zag, een metro, een cafetaria. Lekker bakje koffffie (KOPI zeggen ze hier), cappuccino gedronken en we gingen weer verder op pad. Wat een leuk mens en wat een energie, geweldig!

Naar een rivier gelopen. Geen echte rivier, maar er zijn wat bruggen neer gezet, er is aarde weggehaald en beton gestort. Ja hebben jullie een goed beeld zo? Ik hoop het. Hier kan je lekker zitten (op dit beton ja). Hier hebben we gechillt, gekletst, mensen gekeken en gekeken hoe mensen geluk zochten. In de “rivier” is namelijk een soort van pot geplaatst waar je centen in kan mikken, als dit raak is, zou dit geluk moeten brengen. Geloof me, sommige zochten echt heel veel geluk.

Wat bleek, we zaten midden in het Lantern festival! Wauw. Er waren allemaal soort van kunstwerken gemaakt van een soort van papier. Ja het is allemaal een beetje soort van. Het enige weet ik zeker, dat ze hier drie jaar over hadden gedaan, om deze kunstwerken te creëren. Ze gaven een prachtig licht en hadden van alles gemaakt. Zoals panda’s, tempels, tijgers, Koreaanse mensen, maar ook lampionnen met lichtjes erin, met allerlei wensen eraan. Geweldig mooi! Als laatste zijn we heeeerlijke pasta gaan eten met garnalen. Wat ben ik door Seoul gek geworden op garnalen, over zie je ze. Mmmmm.. Alleen hier zat het schil (?) nog omheen. Ik moest dit ongeveer killen, waardoor bijna die garnaal over de tafel heenging. Hoe kan je deze dingen fatsoenlijk eten? Dus als je gaat daten, neem geen garnalen.

Daarnaast ben ik er weer achtergekomen, dat Seoul tot alles in staat is. Je loopt een trappetje naar beneden. BAM dikke winkelstraat. Hoe is het mogelijk? Wordt bijna verliefd op deze stad! Wat een fijnleven.

LOTS OF LOVE, MARI.